بررسی فعالیت فیزیکی در زنان دیابتی غیروابسته به انسولین

امروزه نقش فعالیت فیزیکی در سلامتی جامعه و اثر آن در پیشگیری و کنترل بسیاری از بیماریها مطرح می باشد. بر این اساس ما بر آن شدیم که فعالیت فیزیکی زنان دیابتی غیروابسته به انسولین را بررسی نماییم. در یک مطالعه توصیفی ـ تحلیلی به روش نمونه گیری آسان از بیماران زن دیابتی غیروابسته به انسولین مراجعه کننده به مرکز تحقیقات غدد و متابولیسم اصفهان و با استفاده از پرسشنامه سازمان جهانی بهداشت به روش مصاحبه، فعالیت فیزیکی در مدت 1 سال توسط کارشناس تغذیه بررسی گردید. میزان فعالیت در اوقات بیکاری، پیاده روی (پیاده روی جهت خرید و پیاده روی ورزشی در اوقات بیکاری)، فعالیت فیزیکی در خانه داری و فعالیت فیزیکی در فعالیت شغلی برحسب دقیقه در هفته تعیین گردید و میزان فعالیت فیزیکی کل از جمع موارد فوق محاسبه شد. نتایج با فعالیت فیزیکی زنان آمریکا مقایسه و 05/0p< معنی دار تلقی شد. تعداد بیماران 135 نفر با میانگین سنی 3/10±49 سال و نمایه توده بدنی معادل 97/4±28 و وزن 5/12±4/69 کیلوگرم بود. نتایج نشان می دهد 90% از زنان دیابتی در اوقات بیکاری بی تحرک هستند. میزان دقایق صرف شده جهت فعالیت فیزیکی در اوقات فراغت و فعالیت شغلی به طور معنی داری کمتر از زنان آمریکایی می باشد (001/0p< و 0001/0p<). دقایق صرف شده جهت فعالیت خانه داری به طور معنی داری بیشتر از زنان آمریکایی بود (0002/0p<). 3/99% از فعالیت خانه داری زنان دیابتی از نوع سبک و خیلی سبک می باشد. دقایق صرف شده جهت فعالیت فیزیکی که موجب اتلاف انرژی و در نهایت کاهش وزن و ذخایر چربی و کنترل دیابت و همچنین افزایش آمادگی جسمانی می شود، در زنان دیابتی ما بسیار کم می باشد. به نظر می رسد باید در جهت آموزش افراد دیابتی به انجام ورزش و افزایش فعالیت فیزیکی در اوقات بیکاری برنامه ریزی مناسبی را اتخاذ نمود